Birkaç yıl önce Türkiye’de 2 bin HES projesi olduğu söyleniyordu.
Tam rakamdan asla emin olamadık.
Pek çoğu davalıktı...
Birçoğunda mahkemeden yürütmeyi durdurma kararı çıksa da “dere ıslahı” adı altında altyapısı hazırlanıyordu...
Bir dolusu dereleri kurutmuş, oradaki ekosistemi mahvetmişti.
Yerel halkların birincil yaşam kaynağı olan su ellerinden alınıyor, sermayenin tekeline sokuluyordu.
Karadeniz yıllar boyu direndi. Dere kenarında çocuklarını doğurmuş nineler derelere göğsünü siper etti. Bazen muvaffak oldular, bazen olamadılar. Ama yılmadılar.
Hükümetin tasarrufa değil, daha fazla tüketime yönelik, HES’leri bağrına basan enerji politikası çevre duyarlılığı yüksek insanlar tarafından durmadan eleştirildi. Ama hükümet bana mısın demedi.
Şimdi Çevre Bakanı günah çıkarıyor. “HES’lerle ufak dereleri mahvediyoruz. 10 megavattan az enerji üretecek HES’lere kesinlikle izin vermeyeceğiz. Bundan sonra bunun hesabını sorarsınız” diyor.
Halk çoktandır hesap soruyordu ama sallayan yoktu.
Aslında Çevre Bakanı’nın yaptığına günah çıkarmak da denmez.
Onunkisi daha ziyade ölümü gösterip sıtmaya razı etme çabası.
Zira HES’lerle ilgili açıklamasının ardında nükleer santral promosyonu yatıyor.
Bayraktar, “Türkiye yılda 60 milyar dolarlık enerji ithal ediyor. Nükleer santral olmadan bu işin altından kalkamayız” diyor.
Tabii bu arada nükleer santralin ülkenin enerji ihtiyacının sadece yüzde 5’ini karşılayacağından, bu santral aracılığıyla dünyanın en pahalı elektriğini Rusya’dan satın alacağımızdan, nükleer santral atıklarının doğada yüzbinlerce yıl yok olmadığından, kaza olması durumunda ülkede tarım ve hayvancılığın biteceğinden, santralin deniz suyunu ısıtacağından, dünyaya koruma sözü verdiğimiz Akdeniz foklarının dibine darı ekeceğinden söz etmiyor.
Ne olacak...
Alt tarafı 10 yıl sonra çıkıp nükleer santral konusunda da günah çıkarırlar...
Biz de yeriz.
Pek çoğu davalıktı...
Birçoğunda mahkemeden yürütmeyi durdurma kararı çıksa da “dere ıslahı” adı altında altyapısı hazırlanıyordu...
Bir dolusu dereleri kurutmuş, oradaki ekosistemi mahvetmişti.
Yerel halkların birincil yaşam kaynağı olan su ellerinden alınıyor, sermayenin tekeline sokuluyordu.
Karadeniz yıllar boyu direndi. Dere kenarında çocuklarını doğurmuş nineler derelere göğsünü siper etti. Bazen muvaffak oldular, bazen olamadılar. Ama yılmadılar.
Hükümetin tasarrufa değil, daha fazla tüketime yönelik, HES’leri bağrına basan enerji politikası çevre duyarlılığı yüksek insanlar tarafından durmadan eleştirildi. Ama hükümet bana mısın demedi.
Şimdi Çevre Bakanı günah çıkarıyor. “HES’lerle ufak dereleri mahvediyoruz. 10 megavattan az enerji üretecek HES’lere kesinlikle izin vermeyeceğiz. Bundan sonra bunun hesabını sorarsınız” diyor.
Halk çoktandır hesap soruyordu ama sallayan yoktu.
Aslında Çevre Bakanı’nın yaptığına günah çıkarmak da denmez.
Onunkisi daha ziyade ölümü gösterip sıtmaya razı etme çabası.
Zira HES’lerle ilgili açıklamasının ardında nükleer santral promosyonu yatıyor.
Bayraktar, “Türkiye yılda 60 milyar dolarlık enerji ithal ediyor. Nükleer santral olmadan bu işin altından kalkamayız” diyor.
Tabii bu arada nükleer santralin ülkenin enerji ihtiyacının sadece yüzde 5’ini karşılayacağından, bu santral aracılığıyla dünyanın en pahalı elektriğini Rusya’dan satın alacağımızdan, nükleer santral atıklarının doğada yüzbinlerce yıl yok olmadığından, kaza olması durumunda ülkede tarım ve hayvancılığın biteceğinden, santralin deniz suyunu ısıtacağından, dünyaya koruma sözü verdiğimiz Akdeniz foklarının dibine darı ekeceğinden söz etmiyor.
Ne olacak...
Alt tarafı 10 yıl sonra çıkıp nükleer santral konusunda da günah çıkarırlar...
Biz de yeriz.
0 yorum:
Yorum Gönder